Największa planeta układu słonecznego

Jowisz jest też planetą z największą średnicą równikową, wynoszącą 142 984 km (około 11 średnic Ziemi) oraz największą objętością –1 431 280 km3 (1321 objętości Ziemi). Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem zalicza się go do tzw. gazowych olbrzymów, co oznacza, że nie posiada stałej powierzchni – w jego przypadku granica między powierzchnią a atmosferą jest zatem granicą umowną: jest to punkt, w którym ciśnienie wynosi 1 bar (1000 hPa).  

Ciekawostka: Jowisz jest jednym z najjaśniejszych obiektów na niebie – pod względem jasności plasuje się bowiem na 4. miejscu tuż za Słońcem, Księżycem i Wenus.

Jowisz, tak jak Ziemia, ma kształt elipsoidy obrotowej, ale w efekcie szybkiej rotacji (obrót wokół własnej osi zajmuje mu niecałe 10 h) jego glob jest bardziej spłaszczony. W centrum planety przypuszczalnie znajduje się gęste jądro, zawierające różne pierwiastki (według jednej z hipotez: krzem i żelazo),  które jest otoczone ciekłym wodorem metalicznym. Wnętrze Jowisza wypełnia także ciekły wodór cząsteczkowy, który w warstwie zewnętrznej przechodzi w stan gazowy i jako taki jest głównym składnikiem atmosfery (89-90%). Poza nim tworzy ją hel (ok 10%) oraz metan, amoniak i woda (w śladowych ilościach).

Jowisz jest otoczony potężną magnetosferą oraz pierścieniem złożonym z niewielkich odłamków skalnych. Według obecnego stanu wiedzy, planeta ta posiada również aż 79 księżyców, a największy z nich – Ganimedes – jest jednocześnie największym księżycem w całym Układzie Słonecznym.

Do tej pory zorganizowano osiem lotów kosmicznych, których celem było zbadanie Jowisza. Ostatnia sonda – Juno – została wysłana w 2011 r. i do lipca 2021 r. będzie prowadzić obserwacje planety, poruszając się po orbicie polarnej  (wszystkie dotychczasowe misje były misjami bez lądowania).