Kiedy powstało Księstwo Warszawskie?

Zgodnie z porozumieniami tylżyckimi w skład Księstwa Warszawskiego weszły ziemie z II i III zaboru pruskiego (ale z wyłączeniem Gdańska i obwodu białostockiego) oraz okręg nadnotecki i ziemia chełmińska. W 1809 r. po zawarciu pokoju w Schönbrunn między Cesarstwem Francuskim a Cesarstwem Austrii Księstwo powiększyło się jeszcze o część zaboru austriackiego (z Krakowem i Lublinem włącznie). Całkowity obszar państwa wyniósł wówczas 157 tys. km2, a liczba ludności – 4,3 miliona mieszkańców. Jego stolicą była Warszawa.

Księstwo Warszawskie utworzono jako państwo niepodległe; było ono monarchią konstytucyjną związaną unią personalną z Królestwem Saksonii. Należy jednak zaznaczyć, że w tym okresie Królestwo Saksonii należało do Związku Reńskiego, a ten znajdował się pod protektoratem Francji. Tym samym – pomimo formalnej niezależności – Księstwo Warszawskie podlegało Cesarstwu Francuskiemu, rządzonemu przez Napoleona I, chociaż oficjalnie głową państwa pozostawał książę Fryderyk August I.

W 1812 r. armia Księstwa Warszawskiego wzięła udział w inwazji Napoleona na Rosję, która zakończyła się klęską Wielkiej Armii. W rezultacie w styczniu 1813 r. wojska cara Aleksandra I zajęły Księstwo Warszawskie, natomiast dwa lata później – w 1815 r.  – decyzją Kongresu Wiedeńskiego zostało ono zlikwidowane. Następnie z około 80% jego ziem utworzono Królestwo Polskie, państwo połączone unią personalną z Imperium Rosyjskim. Pozostała część terytorium trafiła do Królestwa Prus (zachodnia część Księstwa z Poznaniem i ziemią chełmińską) i Cesarstwa Austrii (okręg Wieliczki); natomiast z Krakowa i okolic powstało zależne od wszystkich trzech zaborców Wolne Miasto Kraków.