Co grozi za łapówkę – jaka kara?

Zgodnie bowiem z art. 282 § 1. Kodeksu karnego „kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.

Polskie prawo przewiduje również dla sprawców niższą karę – tj. karę grzywny, ograniczenia wolności bądź pozbawienia wolności do lat 2. – w wypadkach mniejszej wagi oraz wyższą – od 2 do 12 lat więzienia – za przyjęcie korzyści majątkowej znacznej wartości bądź jej obietnicy.

Poza tym karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 podlegają także osoby, które w związku z pełnieniem funkcji publicznej:

- przyjmują korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa (art. 228 § 3 kk);

- uzależniają wykonanie czynności służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy bądź takiej korzyści żądają (art. 228 § 3 kk).

W naszym kraju przestępstwem jest nie tylko przyjmowanie łapówki (bądź jej obietnicy), ale również dawanie łapówki, czyli przekupstwo. Na podstawie artykułu 229 Kodeksu karnego osobie, która udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej funkcjonariuszowi publicznemu w związku z pełnioną przez niego funkcją, grozi kara więzienia od 6 miesięcy do lat 8, a w wypadkach mniejszej wagi – grzywna, ograniczenie wolności albo pozbawienie wolności do lat 2.

Natomiast w sytuacji, w której celem wręczenia bądź obiecania łapówki jest skłonienie osoby pełniącej funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa, sprawca musi liczyć się z karą od roku do 10 lat pozbawienia wolności.

Jeszcze wyższa kara – od 2 do 12 lat więzienia – czeka te osoby, które udzielają bądź obiecują udzielić funkcjonariuszowi publicznemu korzyści majątkowej znacznej wartości (art. 229 § 4). Ustaleniem tego, czy dana wartość była znaczna czy też nie, zajmuje się w pierwszej kolejności prokurator, stawiając zarzuty, a następnie sąd, wydając wyrok.

W przypadku przekupstwa art. 229 § 6 Kodeksu karnego przewiduje możliwość depenalizacji, jeżeli sprawca sam zawiadomił organ ścigania o przyjęciu przez funkcjonariusza publicznego korzyści majątkowej lub osobistej tudzież obietnicy takiej korzyści, a także poinformował o wszelkich istotnych okolicznościach tegoż przestępstwa, zanim organ wykrył jego popełnienie (jest to tzw. „czynny żal”).