Najstarszy park narodowy w Polsce

Pieniński Park Narodowy obejmuje obszar Pienin Właściwych (ze szczytem Trzy Korony i z przełomem Dunajca) oraz północno-wschodni skrawek Pienin Spiskich (czyli Zielone Skałki). Jego łączna powierzchnia to 2 346,2 ha.

Pieniny zajmują głównie zbiorowiska leśne (z przewagą jodły i buka), ale też murawy naskalne, piargi oraz łąki i pastwiska, co przekłada się na duże zróżnicowanie tamtejszej flory. W granicach Pienińskiego Parku Narodowego występuje około 1,1 tys. roślin naczyniowych,  spośród których na wyróżnienie zasługują dwa endemity (czyli gatunki, których nie można spotkać w żadnym innym miejscu na świecie): mniszek pienieński oraz pszonak pieniński. Rosną w nim również trzy relikty flory przedholoceńskiej: chryzantema (złocień) Zawadzkiego, jałowiec sawina, dębik ośmiopłatkowy.

Ciekawostka: na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego znajdują się ruiny dwóch zamków: królewskiego Zamku w Czorsztynie oraz zamku Pieniny.

Pieniński Park Narodowy zamieszkuje około 7,3 tys. gatunków zwierząt. Na jego terenie można zobaczyć z ssaków m.in. jelenia, sarnę, rysia, żbika, dzika czy niedźwiedzia, a z ptaków np. skrajnie nielicznego w Polsce pomurnika, bociana czarnego, puchacza i bardzo rzadką sóweczkę. Najliczniej jest jednak reprezentowany świat bezkręgowców – w PPN występuje m.in. 110 gatunków ślimaków lądowych (czyli ok. 60% krajowych gatunków) oraz ponad 1,5 tys. gatunków motyli ( ok. 55% fauny Polski).

Czy byliście kiedyś w Pienińskim Parku Narodowym? Jakie wrażenie zrobił na Was ten region Polski?  Zapraszamy do dzielenia się wspomnieniami oraz opiniami w komentarzach.