Kiedy powstał skauting?
0 | 1374 |
Skauting to nazwa światowego ruchu młodzieżowego, który został oparty na metodzie oraz na zasadach określonych przez jego założyciela – generała R. Baden-Powella, zainspirowanego wojennymi doświadczeniami z młodocianymi zwiadowcami (ang. scouts).
Skauting został zapoczątkowany w lipcu 1907 r. w Anglii, a dokładniej na wyspie Brownsea, na której R. Baden-Powell zorganizował pierwszy obóz doświadczalny dla chłopców. Udział w nim wzięło wówczas dwudziestu uczestników, którzy zostali podzieleni na małe (kilkuosobowe) grupy, nazywane zastępami. Każdym zastępem kierował jeden przywódca (tzw. zastępowy), wyłoniony spośród członków danej ekipy. Taki podział dużej drużyny na mniejsze zespoły – czyli tzw. system zastępowy – stanowi podstawę organizacji skautingu.
W 1908 r. ukazał się podręcznik „Skauting dla chłopców” (Scouting for Boys) autorstwa Baden-Powella, natomiast rok później powstał pierwszy związek skautów-chłopców (Boy-Scouts Association). Następnie w 1910 r. powołano do życia analogiczną organizację dla dziewczyn (Girl Guides). Obie miały spełniać to samo zadanie – miały rozpowszechniać i promować skauting jako system wychowawczy.
Jednym z głównych celów systemu wychowawczego opracowanego przez Baden-Powella jest wyrabianie w młodych ludzi aktywnej postawy wobec potrzeb drugiego człowieka (zasada „obowiązku wobec bliźnich”). Skauting wiele czerpie z idei solidaryzmu społecznego; kładzie również mocny nacisk na wychowanie patriotyczne oraz religijne (zasada „obowiązku wobec Boga”).
Uwaga: Zasada „obowiązku wobec Boga” wymaga od skauta przestrzegania reguł, wypełniania obowiązków oraz zachowywania lojalności wobec religii, którą wyznaje, niezależnie czy jest to religia monoteistyczna (jak np. chrześcijaństwo, judaizm), politeistyczna (np. hinduizm) czy nonteistyczna (np. buddyzm).
W skautingu duży nacisk kładzie się również na stałe samodoskonalenie i konieczność ćwiczenia własnego charakteru (jest to tzw. „obowiązek wobec samego siebie”). Zgodnie z prawem skautowym z 1907 r. członkowie ruchu powinny odznaczać się m.in. lojalnością, posłuszeństwem (wobec rodziców, zastępowego, skautmistrza), oszczędnością, przyjacielskim nastawieniem do zwierząt oraz chęcią niesienia pomocy.
Idea skautingu w bardzo krótkim czasie rozprzestrzeniła się po całym świecie. W 1921 r. organizacje młodzieżowe oparte na koncepcjach Roberta Baden-Powella działały już w 63 krajach. Na polski grunt skauting przeniósł Andrzej Małkowski w 1911 r.
Zapamiętaj: Andrzej Małkowski nie tylko jednak przeniósł skauting, ale również go zmodyfikował - naszym polskim odpowiednikiem tego ruchu jest harcerstwo, które w swoich początkach było mocno powiązane z działalnością niepodległościową. Związek Harcerstwa Polskiego do dziś jest członkiem zarówno Międzynarodowej Organizacji Ruchu Skautowego WOSM, jak i Światowego Stowarzyszenia Przewodniczek i Skautek WAGGGS.
Należycie lub należeliście do harcerstwa? Jaka jest Wasza opinia na temat tego ruchu? Zachęcamy do dzielenia się swoimi przemyśleniami w komentarzach.
Opinie - Kiedy powstał skauting?