Kiedy powstał Nowy Testament?

Na Nowy Testament składają się kolejno: cztery Ewangelie (według Mateusza, Marka, Łukasza i Jana), Dzieje Apostolskie, 11 listów św. Pawła, List do Hebrajczyków, List św. Jakuba, dwa listy św. Piotra, trzy listy św. Jana, List św. Judy oraz Apokalipsa św. Jana.

O czym jest Nowy Testament?

Ewangelie opowiadają o życiu, nauczaniu, śmierci oraz zmartwychwstaniu Jezusa. Dzieje Apostolskie przedstawiają losy wyznawców Chrystusa po jego odejściu, w tym początki działalności misyjnej apostołów wśród pogan. Tematyka Listów dotyczy natomiast zagadnień z zakresu teologii oraz moralności chrześcijańskiej, a także życia codziennego pierwszych wspólnot, w tym problemów z jakimi musiały się one borykać. Z kolei zamykająca zbiór Apokalipsa św. Jana (zwana również Objawieniem Jana) jest księgą proroczą – opisuje zagładę świata oraz Sąd Ostateczny.

Kiedy powstał Nowy Testament?

Nowy Testament powstawał między 51 a 110 r. po Chrystusie. Został spisany w koine, czyli w powszechnej formie języka greckiego (tzw. grece wspólnej). Za najstarszy tekst ze zbioru uważa się obecnie 1. List do Tesaloniczam (datowany na 51 r.), a za najnowszy – 2. List św. Piotra (powstały najprawdopodobniej w 110 r.).

Z kolei spośród Ewangelii najwcześniej została napisana Ewangelia świętego Marka, która jest jednocześnie najkrótszą wersją „dobrej nowiny”.  Jej powstanie datuje się na 68-70 r.

Warto dodać, że obecny kanon pism Nowego Testamentu zawdzięczamy w dużej mierze św. Atanazemu, biskupowi Aleksandrii, który w 367 r. w swoim „Liście świątecznym” kierowanym do innych biskupów jako pierwszy wystąpił z propozycją uznania 27 ksiąg za księgi kanoniczne i przedstawił ich wykaz. Jego pomysł spotkał się z dość pozytywnym przyjęciem – poszczególnie Kościoły lokalne stopniowo przyjmowały listę, np. Kościół rzymski zrobił to w 382 roku, w Kartaginie –w 390 r., a w Hipponie – w 393 r. Tym samym Nowy Testament jako zbiór 27 ksiąg zyskał swój ostateczny kształt w IV w.